Τρίτη, 19 Μαρ, 2024
Χρύσανθου και Δαρείας μαρτύρων, Κλαυδίου, Ιλαρίας, Ιάσονος, Μάυρου και Παγχαρίου μαρτ.
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
Τ.Θ. 1602
Τ.Κ. 51006 Θεσσαλονίκη
Τηλ.: 2310 286247
Fax.: 2310 276590

ΤΑ "ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΩΝ" ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΟΜΑΣΟΝΩΝ



ΤΑ
Τὰ «τάγματα τῶν νεοσυντηρητικῶν», καὶ  τὰ τάγματα τῶν νεο-Μασόνων

 Νεμέσιος

φειλόμενο  σχόλιο σὲ   ἄρθρο  τῆς κ. Μαρίας Ἀντωνιάδου

 

       Βρίσκεται μπροστά μας ἄρθρο τῆς δημοσιογράφου κ. Μαρίας Ἀντωνιάδου, μὲ τὸν τίτλο «Τάγματα νεοσυντηρητικῶν πολιορκοῦν τὴν Ὀρθοδοξία», ἀπὸ τὸ Βῆμα Online, τῆς 07-02-2010.

Τὸ κείμενο τοῦτο ἀποτελεῖ πράγματι πολὺ χαρακτηριστικὸ κείμενο τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰδησεογραφίας καὶ θὰ ἐξηγήσουμε τὴν ἄποψή μας αὐτή, ἡ ὁποία καταλήγει στὶς ἑξῆς ἐναλλακτικὲς ἢ συμπληρωματικὲς μεταξύ τους διαπιστώσεις :

(α) εἴτε ἡ κ. Ἀντωνιάδου δὲν εἶναι πράγματι μὲ ἐπίγνωση Ὀρθόδοξη Χριστιανὴ οὔτε ἔχει ἴσως θεολογικὴ κατάρτιση, ὁπότε εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ πῶς ἀποφαίνεται μὲ ὑπερβολικὴ βεβαιότητα (χωρὶς σοβαρὲς πηγὲς) γιὰ πράγματα ποὺ δὲν γνωρίζει καὶ ἴσως δὲν πιστεύει, καὶ μὲ σαφὴ ἰδεολογικὴ κατεύθυνση ἐναντίον συγκεκριμένης μερίδας, αὐτῆς τῶν λεγομένων «νεο-συντηρητικῶν»·

(β) εἴτε ἡ κ. Ἀντωνιάδου εἶναι παραπληροφορημένη, ἀλλ΄ ὡστόσο προσπαθεῖ νὰ γίνει δίαυλος εἰδήσεων γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες της · στὴν περίπτωση αὐτή, πρέπει μᾶλλον νὰ γίνει μαθήτρια τῆς Ὀρθοδόξης Συνέχειας καὶ ἀκόμη, ξεκινώντας ἀπὸ τὴν ἐγγενὴ στὴ δημοσιογραφία ρηχότητα, νὰ ἐμβαθύνει πρὸς τὴν πολύμοχθη ἐκκλησιολογικὴ κατάρτιση·

(γ) εἴτε ἡ κ. Ἀντωνιάδου εἶναι στρατευμένη σὲ νεο-ταξικὲς μεθοδεύσεις, παρὰ τὸ ὅτι κάθε στρατευμένη δημοσιογράφος εἶναι καὶ προδότις τῆς ἀντικειμενικότητας τῶν προϊόντων της καὶ συνεπῶς καὶ τοῦ λειτουργήματός της. Ὁπότε καὶ τὸ παρὸν κείμενο τῆς κ. Ἀντωνιάδου ἀποτελεῖ κείμενο «νεο-γκαιμπελικῆς» παραπληροφόρησης.

 

Α´
Τὰ «τάγματα τῶν νεοσυντηρητικῶν»
καὶοἱ ἀνακρίβειες τῶν «προοδευτικῶν».

νεξάρτητα πάντως ἀπὸ τὴν πρόθεση τῆς γράφουσας κ. Μαρίας Ἀντωνιάδου, προσέξτε πάντως τὶς παρακάτω ἀνακρίβειες (ἢ ἀναλήθειες) τοῦ κειμένου της:

1. Σύγκριση τοῦ «νεοσυντηρητισμοῦ» μὲ τοὺς φονταμενταλισμοὺς τοῦ προτεσταντισμοῦ, τοῦ ἰσλὰμ καὶ τοῦ ἰουδαϊσμοῦ. Ἀλλὰ ὁ φονταμενταλισμὸς στὶς πίστεις αὐτὲς εἶναι μόνο ἕνα ρεῦμα αὐτῶν τῶν πίστεων, μάλιστα συνήθως μεταγενέστερο. Ἡ κ. Ἀντωνιάδου, ὅμως, δὲν μᾶς περιγράφει τί εἶναι ἡ κατ΄ αὐτὴν «κανονικὴ» («mainstream») Ὀρθοδοξία, ὥστε νὰ προσδιορίσει θεολογικὰ ἢ ἐκκλησιολογικὰ ἢ χρονικὰ τὴν ἀπόκλιση τῶν «νεοσυντηρητικῶν» ἀπὸ αὐτήν, μὲ βάση τὴ διαχρονικὴ συνείδηση τῆς ἐκκλησίας · εἶναι αὐτὸ ἀπὸ ἄγνοια ἢ πρὸς παραπλάνηση;

2. «Οἱ ὑπερ-ορθόδοξες ὁμάδες ἀντιτάσσονται στὸν διάλογο μὲ τὴ Ρ/καθολικὴ Ἐκκλησία ... κ.λπ.». Λάθος! Ἀντιτάσσονται στὶς (τεκμηριωμένες, ἀποδειγμένες) ὑποχωρήσεις καὶ παραβιάσεις - στὰ πλαίσια τῶν διαλόγων- πληθύος ἱερῶν Κανόνων, στὴ σχετικοποίηση καὶ ὑποβάθμιση τῶν δογματικῶν Ὅρων, στὴν ἀλλοίωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς Πίστης, τῆς Ὑμνογραφίας, τῆς προσευχῆς καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς ποὺ μᾶς παρέδωσαν οἱ (... «νεοσυντηρητικοὶ») Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας· ποὺ ὑποθέτουμε, ὅτι κάποια δική τους ἱερὴ Εἰκόνα ἢ ἱερὸ Λείψανο καὶ ἡ κ. Ἀντωνιάδου ὡς Ὀρθόδοξη Χριστιανὴ ἔχει προσκυνήσει κάποτε. Ἄγνοια ἢ χειραγώγηση τῶν ἀγνοούντων ἀναγνωστῶν ἀπὸ τὴν κ. Ἀντωνιάδου;

3. Οἱ «νεοσυντηρητικοί» ... «κατακεραυνώνουν ὅλους ὅσοι ἔχουν διαφορετικὲς ἀπὸ αὐτοὺς ἀπόψεις καὶ θέσεις» · τί σημαίνει ἡ ἀσάφεια τούτη ; Δηλαδὴ κατακεραυνώνουν καὶ τοὺς γκουρού, τοὺς ἰνδιάνους Ἀπάτσι, «τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», τὸν Δαλάι Λάμα, τὸν ὁποιονδήποτε ἄθεο ἢ νεοεποχίτη γείτονά τους, κι ἀκόμη τὴν κ. Ἀλέκα Παπαρρήγα ἢ τὸν κ. Ἀλαβάνο, τοὺς Κουάκερους ἢ τὸν U.C.K. κ.λπ. ; Ὄχι, βέβαια ! Εἶναι δικαίωμα καθενὸς οἱ θρησκευτικὲς ἐπιλογές του! Θέλουν ὅμως νὰ ξεσκεπάσουν τὴν πορεία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν μὲ διαστρεβλώσεις τῶν πραγμάτων νὰ παρουσιάσουν ὡς ἀληθινὴ Ὀρθοδοξία τὰ ὁποιαδήποτε θρησκευτικὰ μορφώματα τῆς διάνοιας καὶ τῆς καρδιᾶς τους (δηλαδὴ τῶν παθῶν τους), καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ τοὺς παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ. Ὡς πρὸς τὴ γενικὴ ἐναντίον τῶν ἄλλων πίστεων ἀπολογητικὴ καὶ πολεμικὴ συγγραφή, αὐτὸ εἶναι ἕνα διαρκὲς καὶ αἰώνιο γνώρισμα τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἀκόμη καὶ «ἐπίσημων» Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν ἀντιαιρετικῶν τους ὑπηρεσιῶν. Ἄγνοια ἢ παραπλάνηση ἀπὸ μέρους τῆς κ. Ἀντωνιάδου;

4.   «Θεωροῦν ὅτι κάθε προσπάθεια συνεύρεσης ἢ ἐπικοινωνίας μεταξὺ τῶν ἐκπροσώπων τῶν θρησκειῶν ἀποτελεῖ  μέρος ἑνὸς εὐρυτέρου σχεδίου ποὺ στόχο ἔχει τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ μοναδικοῦ ἀληθινοῦ χριστιανικοῦ δόγματος». Λάθος ! Θεωροῦν οἱ «νεοσυντηρητικοί», ὅτι αὐτὸ συμβαίνει μόνο μὲ ὅσες πρακτικὲς βλάπτουν τὴν αὐτο-συνειδησία τῆς Ἐκκλησίας ὡς τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁμολογεῖ κάθε μέρα ἡ Ἐκκλησία μας στὸ «Πιστεύω», γι΄ αὐτὸ καὶ λ.χ. δὲν ὑπῆρχαν ἀντιδράσεις μέχρι τὴ Συνάθροιση τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Νέο Δελχὶ (1961), ἐνόσω αὐτὸ δηλωνόταν σαφῶς καὶ γραπτῶς. Ἀστοχία καὶἐδῶ ἐκ μέρους τῆς κ. Ἀντωνιάδου !  

5. Οἱ «"νεοσυντηρητικοὶ" ἔχουν σκοπὸ νὰ σταματήσουν τοὺς διαύλους ἐπικοινωνίας στὸ πλαίσιο τῆς παγκοσμιότητας καὶ τῶν πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν»· ἀσάφεια, μισὴ ἀλήθεια καὶ συναισθηματικὸς ἐντυπωσιασμός ! Δηλαδή, κατὰ τὴν κ. Ἀντωνιάδου, ἀπαγορεύουν οἱ «νεοσυντηρητικοί» ... «Κοὺ Κλοὺξ Κλὰν» τὴν ἔμπρακτη μὲ χαμόγελο καρδιᾶς ἀγάπη πρὸς ὅλους, τὴν ἀπὸ κοινοῦ ἐργασία μὲ ἀλλόθρησκους, τὴν προσευχὴ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, τὴν αἱμοδοσία, τὴν ἀπόδοση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τὴν φωνὴ τῶν μειοψηφιῶν κ.λπ. κ.λπ. ; Ἢ μήπως ἐμποδίζουν - ὅπως καὶεἶναι ἀλήθεια- τὴν παροχὴ σφαλερῆς εἰκόνας στοὺς μὴ Ὀρθόδοξους γιὰ τὸ τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία; Ποιὰ ἀποδεικτικὰ γεγονότα παραθέτει ἡ κ. Ἀντωνιάδου; Κανένα ! Ἄγνοια ἢ χειραγώγηση τῆς πληροφόρησης ἀπὸ τὴν κ. Ἀντωνιάδου ;

6. Καὶ πῶς λοιπόν, ἡ κ. Ἀντωνιάδου κατέληξε στὴ συσχέτιση τοῦ ξένου φονταμενταλισμοῦ καὶ τοῦ ὀρθόδοξου «νεοσυντηρητισμοῦ»; Ἀποκαλύπτεται αὐτὸ στὴν παράγραφο μὲ τὸν τίτλο «Ἡ ἐσωστρέφεια τῆς Ἐκκλησίας» : ἐκεῖ φέρεται νὰ στηλιτεύει τὸ φαινόμενο ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Ἐφ' ὅσον «αὐτὸς ἔφα» («τὸ εἶπε ὁ ἴδιος», ὅπως ἔλεγαν οἱ μαθηταὶ τοῦ Πυθαγόρα γιὰ τὸ δάσκαλό τους), ἄρα ἔτσι εἶναι! Ὁ «αὐτὸς ἔφα» τῆς κ. Ἀντωνιάδου, ὁ κ. Βαρθολομαῖος, (στὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ μοναδικὴ ἐκτενὴς παραπομπή της), ἔριξε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ στάχτη στὰ μάτια καὶ μίλησε γιὰ τὸν πόλεμο τῶν «φονταμενταλιστικῶν κύκλων» κατὰ τῆς «συνεργασίας καὶ καταλλαγῆς ... καὶ τοῦ ἀνοίγματος τῶν χειρῶν πρὸς συνεργασίαν μετὰ τῶν ἄλλων». Ψεῦδος τοῦ κ. Βαρθολομαίου ! Διότι ἡ ἀπὸ μέρους τῶν χαμογελαστῶν καὶ ἁπλόχερων ἡγετῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀναγνώριση ἀλήθειας καὶ ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτῆρα καὶ παρουσίας Θεοῦ σὲ πίστεις καὶ δόγματα καὶ κοινότητες, ποὺ οἱ προκάτοχοι τοῦ κ. Βαρθολομαίου, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ὀνόμασαν καὶ καταδίκασαν ὡς αἱρέσεις καὶ θρησκεῖες ποὺ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ Χριστό μας καὶ Θεό, δὲν συνιστᾶ ἁπλὴ συνεργασία τῆς Ἐκκλησίας μὲ αὐτές. Συνιστᾶ ἀθέτηση τοῦ εὐαγγελισμοῦ τους, τῆς σωτηρίας τους, ἀθέτηση τῆς ἀγάπης τῶν μακρὰν τοῦ Χριστοῦ συνανθρώπων μας καὶ πρὶν ἀπὸ ὅλα ἀθέτηση τῶν ἴδιων τῶν ἐπισκοπικῶν ὑποσχέσεων τῆς χειροτονίας τοῦ κ. Βαρθολομαίου, καὶ ἄλλων ὁμοφρόνων του ἐπισκόπων, «στρεβλοτομούντων τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ ὀρθοτομούντων τὸν λόγον τῆς ἀσεβείας»!

Ἡ κ. Ἀντωνιάδου, ἴσως δὲν γνωρίζει ὅτι στὴν Ὀρθοδοξία δὲν ἔχουμε ἀλάθητους Πάπες ποὺ νὰ κατευθύνουν τὴ διαχρονικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας· ἐν προκειμένῳ οἱ ἱεροὶ Κανόνες προβλέπουν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν θρόνο τους ὅσων Ἐπισκόπων δὲν μεριμνοῦν γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν Ἐκκλησία. Προφανὴς καὶ πάλι ἡ ἄγνοια τῆς κ. Ἀντωνιάδου ! 

7. Δεῖγμα τῆς «κρυφοδαγκανιάρας» (κατὰ τὸν μακαριστὸ Κόντογλου) πολεμικῆς τῆς κ. Ἀντωνιάδου κατὰ τῆς Παράδοσης, εἶναι καὶ οἱ «μπηχτὲς» κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ· ἀφήνοντας τὰ ἀπορρέοντα ἐκ τοῦ ἐπισκοπικοῦ θεσμοῦ δικαιώματα ἑκάστου Μητροπολίτη, θὰ ἀναφερθοῦμε στὴ «μπηχτὴ» τῆς δημοσιογράφου : «ξεσπάθωμα τοῦ ἐλκυστικοῦ στὰ μέσα ἐνημέρωσης ἀρχιερέα ... κ.λπ.». Πράγματι, κ. Ἀντωνιάδου, ἐλκυστικὸς στὰ Μ.Μ.Ε. ὁ κ. Σεραφείμ, ἀλλ' ὄχι ὅσο ὁ κ. Βαρθολομαῖος· βλέπετε, ὁ κ. Σεραφείμ, εὐθυγραμμισμένος μὲ τὴν χριστιανική του συνείδηση, δὲν προέβη σὲ «ποιμαντικὲς ἐνέργειες» ἀνάλογες τοῦ κ. Βαρθολομαίου, λ.χ. «εὐλογώντας» τὴν «αἰσθησιακὰ» (ἠπίως εἰπεῖν) λικνιζόμενη τραγουδίστρια τῆς Ἑλλάδας στὴ eurovision ἢ τὸν κ. Σάκη Ρουβᾶ, οὔτε πάλι ὁ κ. Σεραφεὶμ φωτογραφίστηκε χαμογελώντας μὲ τὴν ὁμάδα τῆς Α.Ε.Κ. κρατώντας τὴ φανέλλα της. Βλέπετε, κ. Ἀντωνιάδου, πόσο démodé καὶ «ἀπρόσιτοι» εἶναι αὐτοὶ οἱ "neo-conservatives" ...

8. Ἡ δημοσιογραφικὴ ἀκρίβεια τῆς κ. Ἀντωνιάδου διαλάμπει τέλος καὶ στὴν παράγραφο ὑπὸ τὸν τίτλο «"Προδότες" ... καὶ ξύλο!». Καὶ περιμένει ὁ ἀναγνώστης νὰ διαπιστώσει «ἐπὶ τοῦ χάρτου» τὴ βάναυση συμπεριφορὰ αὐτῶν τῶν φανατικῶν «φονταμενταλιστῶν - νεοσυντηρητικῶν», οἱ ὁποῖοι φτάνουν μέχρι τό ... «ξύλο» γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἀπόψεών τους στοὺς ἄλλους, ἐναντίον τῶν πάντοτε πράων καὶ «ἀγαπητικῶν» οἰκουμενιστῶν, καὶ ἔτσι ἀποδεικνύουν ἔμπρακτα τὴν ἔλλειψη ἀγάπης τους· καὶ τελικὰ ὁ ἀναγνώστης ἀνακαλύπτει, ὅτι οἱ νεοσυντηρητικοὶ τὸ ξύλο δὲν τὸ ... δίνουν, ἀλλὰ τὸ ... τρώγουν. Φοβερὴ σκηνοθέτις ἡ κ. Ἀντωνιάδου ! Μὰ εἶναι τόσο ... ἀποτρόπαιον ! Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ τολμοῦν νὰ τρώγουν ἀκόμη καὶ ξύλο γιὰ τὴν ἀλήθεια ! Κι ὅμως ναί, μολονότι γιὰ τὴν ἐσφαλμένη ἀντίληψη τοῦ χριστιανισμοῦ ποὺ διακατέχει τὴν κ. Ἀντωνιάδου, προφανῶς ἀκόμη καὶ τὸ νὰ «φάει κανεὶς ξύλο» γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν τήρηση ἱερῶν Κανόνων καὶ θεσμίων - ὅπως συνέβη λ.χ. στὴν Κύπρο καὶ τώρα στὸ Κοσσυφοπέδιο - εἶναι ... φονταμενταλιστικό ! Γιατὶ νὰ μὴν ἀπολαμβάνουν κι αὐτοὶ οἱ «neo-cons», ὅπως καὶ οἱ Λατῖνοι στὴ Δύση, τὴν «ἀσφαλὴ συμπόρευση» μὲ τὸν ἐπὶ γῆς «ἀλάθητο» καὶ... «ἐπικυρωμένο» ἀντιπρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ γῆς κ. Βαρθολομαῖον, ὅπως κάνει καὶ ἡ κ. Ἀντωνιάδου; Γιατὶ νὰ δημιουργεῖ ὁ κάθε στενοκέφαλος «νεοσυντηρητικὸς» στὸν ἑαυτό τοῦ καὶ τοὺς ἄλλους πρόβλημα συνείδησης ἐξ αἰτίας βαθύτερης ἐνασχόλησης μὲ θεολογικὰ θέματα ; Ἀφοῦ ὁ Πάπας τῆς Ὀρθοδοξίας κ. Βαρθολομαῖος ἀνακάλυψε καὶ διακήρυξε τὸ 1998 ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες (οἱ πρῶτοι διδάξαντες φονταμενταλιστὲς «νεοσυντηρητικοὶ») ὑπῆρξαν «ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως» καὶ βρίσκονται στὴν κόλαση περιμένοντας τὶς προσευχὲς τοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ τῶν ὁμοφρόνων του γιὰ νὰ σωθοῦν, ὅλα εἶναι ἐν τάξει (κι ὅμως, τὸ εἶπε ... )· ἔτσι κι ὁ γλυκὺς Ἅγιος Νεκτάριος, ποὺ κατηγόρησε βαριὰ τὶς παπικὲς αἱρέσεις, καὶ εἶναι λοιπὸν «ἀτυχὲς θῦμα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», μπορεῖ τώρα (ἀπὸ τοῦ σωτηρίου ἔτους 1998 καὶ ἑξῆς ) νά ... ἐλπίζει στὶς θεοπειθεῖς προσευχὲς τοῦ κ. Βαρθολομαίου! «Οὐδὲν ἀνίατον διὰ τὸν ἅγιον ... Βαρθολομαῖον!» Βλέπετε μεγαλεῖον ἀγάπης καὶ ἀλήθειας τῆς «μὴ νεοσυντηρητικῆς» Ὀρθοδοξίας τοῦ ὑψηλοῦ Οἰκουμενικοῦ Μέντορος τῆς κ. Ἀντωνιάδου; ( Ὄντως, εἶναι ἀλήθεια, ... «Αὐτὸς ἔφα ... »!)

Προσέξτε ἀκόμα καὶ τὴ μαεστρία τῆς γραφίδας τῆς δημοσιογράφου· γιὰ νὰ ταιριάξει στὸ ὑποσυνείδητο τοῦ ἀναγνώστη τὸ ὑπονοούμενο μήνυμα «δίνουν οἱ νεοσυντηρητικοὶ ξύλο» μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ ὅτι τὸ «τρώγουν τὸ ξύλο», ἡ ἀκρίβεια τῶν γεγονότων χάθηκε μεταξὺ τῆς φιλολογικῆς εἰκόνας «"διασταύρωσαν" τὶς ρομφαῖες τους» καὶ τῶν ἐντελῶς ἀσαφῶν «ξέσπασαν ἐπεισόδια», «κατάληψη ναοῦ», «ὅταν πλέον ἡ κατάσταση κινδύνευε νὰ ξεφύγει ἀπὸ κάθε ἔλεγχο» ... Ἀλλὰ ποῦ εἶναι λοιπὸν οἱ φωτογραφίες τῶν αἱματοβαμμένων θυμάτων τοῦ «νεοσυντηρητικοῦ φονταμενταλισμοῦ», κ. Ἀντωνιάδου;

Εὐχαριστοῦμε, πάντως, τὴ δημοσιογράφο γιὰ τὸ χαρακτηριστικὸ αὐτὸ δεῖγμα στρατευμένης ἐκκλησιαστικῆς δημοσιογραφίας καὶ ἐπιλεκτικῆς περιγραφῆς τῆς ἀλήθειας.

Πάντως, οἱ «νεοσυντηρητικοί», καὶ ὅλοι οἱ ἀναζητητὲς τῆς ἀλήθειας, κι ἂν τρώγουν ξύλο, πάντως κουτόχορτο οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν ἀπὸ δημοσιογραφικὲς καλλιέργειες δὲν τρώγουν. 

 

Β´Μὲ ποιὲς προϋποθέσεις ἡ κ. Ἀντωνιάδου κρίνει τὰ τῆς Πίστεως ;

Ἐπειδὴ ἡ κ. Ἀντωνιάδου μὲ τὸν τίτλο της «Τάγματα νεοσυντηρητικῶν πολιορκοῦν τὴν Ὀρθοδοξία», προσπάθησε νὰ δώσει τὴν ἐντύπωση, ὅτι οἱ «νεοσυντηρητικοὶ» ποὺ ὑπογράφουν τὴν «Ὁμολογία Πίστεως» καὶ ὅσοι ἄλλοι ἀντιτίθενται στὸ θρησκευτικὸ συγκρητισμὸ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν πολιορκοῦν ἐξωτερικά, τὴν παρακαλοῦμε νὰ ἐνδιατρίψει περισσότερο στὴν ἐκκλησιαστικὴ Πίστη, τὴν ὁποία - ἀποδειγμένα μὲ βάση τὸ ἄρθρο της - ἀγνοεῖ· καὶ γιὰ νὰ μὴ γινόμαστε φορτικοὶ μὲ λόγια Πατέρων, ἱερῶν Κανόνων, Ὅρων κ.λπ. ζητοῦμε ἀπὸ τὴν κ. Ἀντωνιάδου νὰ μᾶς διευκρινίσει πῶς κρίνει σύμφωνα μὲ τὸν «μὴ νεοσυντηρητισμό της» τὴν ... «πολιορκούμενη Ὀρθοδοξία» τῶν ἑξῆς (ἀντιπροσωπευτικῶν) λόγων κάποιων "mainstream" Ὀρθοδόξων καὶ πρώτιστα τοῦ Ἴδιου τοῦ Χριστοῦ:

 «Ὅλοι ὅσοι ἦρθαν πρὶν ἀπὸ Ἐμένα εἶναι κλέφτες καὶ ληστές, ἀλλὰ δὲν τοὺς ἄκουσαν τὰ πρόβατα» (Ἰω. 10, 8) ● «Ὅποιος δὲν εἶναι μαζί Μου εἶναι ἐναντίον Μου καὶ ὅποιος δὲν συνάγει μαζί Μου σκορπίζει» (Ματθ. 12,30) «Κάθε φυτεία ποὺ δὲν τὴ φύτεψε ὁ Πατέρας Μου ὁ οὐράνιος θὰ ξεριζωθεῖ. Ἀφῆστε τους· εἶναι τυφλοὶ ὁδηγοὶ τυφλῶν» (Ματθ. 15, 13 καὶ 14) «Ὅποιος ἔχει τὸν Υἱόν, ἔχει τὴ ζωή· ὅποιος δὲν ἔχει τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει τὴ ζωή» (Α' Ιω. 5, 12) ● «Ὅποιος πιστεύει στὸν Υἱὸν ἔχει αἰώνια ζωή· ὅποιος εἶναι ἀπειθὴς στὸν Υἱὸ δὲν θὰ δεῖ τὴ ζωή, ἀλλὰ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει πάνω του» (Ἰω. 3, 36) ● «Ὅποιος πιστέψει καὶ βαπτιστεῖ, θὰ σωθεῖ, ὅποιος ὅμως ἀπιστήσει θὰ κατακριθεῖ» (Μάρκ. 16, 16) ● «Αἱρετικὸ ἄνθρωπο μετὰ ἀπὸ πρώτη καὶ δεύτερη νουθεσία παράτησέ τον, γνωρίζοντας ὅτι ἕνας τέτοιος ἔχει ἐκτραπεῖ καὶ ἁμαρτάνει ὄντας αὐτοκατάκριτος» (Τίτον 3, 10.11) ● «Ὅποιος δὲν ἀγαπάει τὸν Κύριο, ἂς εἶναι ἀνάθεμα. Μαρὰν ἀθᾶ» (Α΄ Κορ. 16, 22) ● «Ἀλλὰ κι ἂν ἀκόμη ἐμεῖς ἢ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς εὐαγγελίζεται διαφορετικὰ ἀπ' ὅ,τι σᾶς εὐαγγελιστήκαμε, νὰ εἶναι ἀνάθεμα» (Γαλ. 1,9).

Αὐτὰ ἰσχύουν ὅσον ἀφορᾶ στὴ μοναδικότητα τῆς ἀλήθειας καὶ ἔπειτα προχωροῦμε ἀναλόγως καὶ στὸ «πῶς» τῆς βοήθειας, μὲ ἀγάπη, γιὰ ὅσους εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ὅμως οἱ θεολογικὲς καὶ θρησκειολογικὲς ἐκπτώσεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου μὲ λόγια καὶ ἔργα, τί διασώζουν ἀπὸ τὴν παραπάνω αἴσθηση τῆς μοναδικότητας τῆς Ὀρθοδοξίας ; Τίποτε · μόνο τὴν καταλύουν.

Ποιὰ εἶναι ἡ ἀντίληψη τοῦ κ.κ. Βαρθολομαίου γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἑτερόθρησκων καὶ ἑτερόδοξων καὶ τί κάνει γιὰ νὰ τοὺς σώσει, αὐτὸς ποὺ ἀφειδῶς παρέχει σὲ ὅλους αὐτοὺς διαβεβαιώσεις κοινῆς προσευχητικῆς παρρησίας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κοινῆς ἀποστολῆς γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου (βλέπε τὶς διαθρησκειακὲς τῆς Ἀσσίζης κι ἀλλοῦ);

Θὰ ἔπρεπε νὰ γνωρίζει ἡ κ. Ἀντωνιάδου, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι τετραετὲς ἐκπαιδευτικὸ πρόγραμμα τῶν Κυβερνήσεων Ν.Δ. καὶ ΠΑ.ΣΟ.Κ ἐπιδεχόμενο ἐτήσιες τροποποιήσεις ("upgrades"), οὔτε τριετὲς ἐπενδυτικὸ πρόγραμμα τοῦ συγκροτήματος «Λαμπράκη», μὲ Manager τὸν κ. Βαρθολομαῖο ἢ τὸν κ. Εἰρηναῖο Βελιγραδίου, ἀλλὰ εἶναι ἡ «Πίστη ποὺ παραδόθηκε μία καὶ μόνο φορὰ στοὺς Ἁγίους» (Ἰούδα 3, 3), · πιστεύει ἄραγε ἡ κ. Ἀντωνιάδου, ὡς ἐρευνήτρια, ὅτι αὐτὴ ἡ Ὀρθοδοξία, εἶναι ἡ αἰώνια διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐπὶ πάντων Θεοῦ, τηρούμενη ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἢ νομίζει ὅτι Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἐλισσόμενη πολιτικὴ τῆς φαναριώτικης διπλωματίας;

Νὰ ὅμως ποιὰ εἶναι ἡ συνεχὴς «συντηρητικότητα» τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι βέβαια μιᾶς μερίδας «νεο-συντηρητικῶν», κατὰ τὸν πολὺ π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ·

«Ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ τὸ παρελθὸν ὄχι ὡς κάτι τὸ ἀνύπαρκτο, ἀλλ' ὡς κάτι ποὺ συντελέστηκε καὶ ὑπάρχει στὴν καθολικὴ πληρότητα τοῦ ἑνὸς Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Παράδοση κατοπτρίζει αὐτὴ τὴ νίκη ἐπὶ τοῦ χρόνου. Τὸ νὰ μαθαίνεις ἀπὸ τὴν Παράδοση ἢ ἀκόμη καλλίτερα ἐντὸς τῆς Παράδοσης, σημαίνει τὸ νὰ μαθαίνεις ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ κυριαρχεῖ ἐπὶ τοῦ χρόνου, ἐμπειρίας ποὺ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νὰ μάθει νὰ τὴ γνωρίζει καὶ νὰ τὴν κατέχει ἀνάλογα μὲ τὸ μέτρο τῆς πνευματικῆς του ὡριμότητας καὶ μὲ τὸ μέτρο τῆς καθολικῆς του ἀνάπτυξης ... Πιστότητα πρὸς τὴν Παράδοση δὲν σημαίνει πιστότητα πρὸς τὸ παρελθὸν καὶ τὴν ἐξωτερικὴ ἐξουσία, ἀλλὰ ζωντανὸ δεσμὸ μὲ τὴν πληρότητα τῆς ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας ... "Συμφωνία μὲ τὸ παρελθὸν" εἶναι μόνον ἡ συνέπεια τῆς πιστότητας πρὸς τὸ σύνολο, εἶναι ἁπλῶς ἡ ἔκφραση τῆς σταθερότητας τῆς καθολικῆς ἐμπειρίας μέσα στὸ ρέοντα χρόνο ... Ἀκόμη καὶ τώρα ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας παραμένει ἀνεξάντλητη, ἀλλὰ προστατεύεται καὶ ἀποκρυσταλλώνεται σὲ δόγμα». (Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοση, σσ. 63.64.69)

λλὰ περὶ πιστότητας στὴν πληρότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων, οἱ οἰκουμενιστὲς («μὴ νεοσυντηρητικοὶ») Κληρικοί -πρότυπα τῆς κ. Ἀντωνιάδου ἔχουν προφανῶς «μαῦρα μεσάνυχτα». Καὶ ἔτσι κατηγοροῦν τὴν «στασιμότητα» τῶν παραδοσιακῶν στὴν Παράδοση καὶ τὸν «συντηρητισμό», αὐτοὶ ποὺ ἔχοντας χάσει τὸ «συντηρητικὸν» ἅλας τοῦ Πνεύματος, ἀποδεικνύονται - κατὰ τὸν π. Φλωρόφσκυ - χαμηλόβαθμοι στὴν πνευματική τους ὡριμότητα καὶ τὴν καθολική τους ἀνάπτυξη ἐν Χριστῷ.

Ὄχι λοιπόν, πιστότητα στὴν ἐξωτερικὴ ἐξουσία, ὅπως κάνει ἐξ ἀγνοίας ἡ κ. Ἀντωνιάδου, ἀλλὰ πιστότητα στὴν καθολικὴ ἐμπειρία · ἂν θέλει ἂς κρατήσει ἡ κ. Ἀντωνιάδου τὴν «ἐξουσία» (τὸν «Αὐτὸς ἔφα!» κ. Βαρθολομαῖον) κι ἐμεῖς ... κρατᾶμε τὴν οὐσία !

 

Γ´ Τὰ τάγματα τῶν «νεο-Μασόνων» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ποιοὶ εἶναι ὅμως αὐτοὶ ποὺ ἄλλαξαν τὴν «ἐπίσημη Ὀρθοδοξία» τοῦ Φαναρίου, ποὺ τὰ φερέφωνα τοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως τὴν ἔμαθαν μόνο δημοσιογραφικὰ καὶ τὴ διδάσκουν ἀνάλογα, ὥστε σήμερα ἀφ' ἑνὸς νὰ ἐμφανίζεται μιὰ τέλεια «διαφορετικότητα» μεταξὺ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Ὀρθοδόξων, ἀφ' ἑτέρου νὰ φαίνεται ὅτι δῆθεν ἡ Παράδοση «πολιορκεῖ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπ' ἔξω»;

Δὲν θὰ δώσουμε ἀπ'εὐθείας ἀπάντηση· ἂς ἀπαντήσει κάποιος δημοσιογράφος μὲ ἐνδελεχὴ ἔρευνα τῶν στοιχείων. Ἐμεῖς προτείνουμε τὶς ἑξῆς κατευθυντήριες γραμμές - ἐρωτήσεις πάνω σὲ «περίεργες συμπτώσεις»·

(α) Γιατὶ ἀρχίζει ὁ ὀρθόδοξος οἰκουμενισμὸς γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ 2.000 χρόνια, μόνο στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αι. (ἐπιστολὲς Πατριάρχη Ἰωακεὶμ Γ΄), ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐξάπλωση τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας στὴ Δύση (γκουρουϊσμός, δυισμός, διαλογισμὸς) καὶ τὴν ἔναρξη διαθρησκειακῶν συναντήσεων, ὅπως τὸ Κογκρέσσο τῶν Θρησκειῶν στὶς Η.Π.Α.;

(β) Ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία ἱδρυμένη ἀπὸ τὴν ἀποκρυφίστρια - μέντιουμ Ἕλενα Μπλαβάτσκυ, ἔχει σκοπὸ τὴ δημιουργία ἑνὸς παγκόσμιου πυρῆνα τῆς ἀνθρωπότητας χωρὶς καμμία θρησκευτικὴ διάκριση, τὴν μέσω τῆς θρησκειολογίας κατάδειξη τοῦ ὅτι δῆθεν ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν κοινὴ προέλευση, καὶ τὴν προετοιμασία τῆς ἔλευσης ἑνὸς παγκόσμιου θρησκευτικοῦ ἡγέτη· ποιὰ ἐπίπτωση μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ τεκμηριωμένη σχέση Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας καὶ Μασονίας ἐπάνω στὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, ὑπὸ τὸ φῶς τοῦ γεγονότος ὅτι

(γ) πολλοὶ Κληρικοὶ καὶ ἔξοχα οἱ Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχες Μελέτιος Μεταξάκης (πολλαπλὰ καινοτόμος μεταρρυθμιστὴς καὶ ἐπιταχυντὴς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καὶ Ἀθηναγόρας (ποὺ κατάργησε τὰ «ἀναθέματα» κατὰ τοῦ αἱρετικοῦ παπισμοῦ καὶ ἄλλαξε τὴν αὐστηρὴ γραμμὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὸ Π.Σ.Ε.) ἦταν ἐπιφανεῖς Μασόνοι ὁλκῆς, ἀναγραμμένοι σὲ ἐπίσημα Μασονικὰ περιοδικὰ καὶ βιβλία ;

(δ) Γιατὶ τὸ διαθρησκειακὸ «ἄνοιγμα» τοῦ Π.Σ.Ε. (δηλαδὴ καὶ σὲ μὴ Χριστιανοὺς) ἀρχίζει σχεδὸν ἀπὸ τὴν 6η Συνδιάσκεψη τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Βανκοῦβερ (1983), δηλαδὴ λίγο μετὰ τὸ 1974, ὁπότε, κατὰ τὶς ὁδηγίες τῆς Ἀλίκης Μπέηλυ, ἡγέτιδας τοῦ New Age, ἔπρεπε οἱ προοπτικὲς τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας νὰ ἀρχίσουν νὰ δημοσιοποιοῦνται στὸ εὐρὺ κοινό ;

(ε) Γιατὶ ἡ συμπαρουσία θρησκευτικῶν ἀντιπροσώπων στὶς διαθρησκειακὲς συναντήσεις καὶ συμπροσευχὲς τύπου Ἀσσίζης μὲ Πρόεδρο τὸν Πάπα, (Ἀσσίζη 1986, Ρώμη 1987 καὶ 1988, Βαρσοβία 1989, Μπάρι 1990, Μάλτα 1991, Βρυξέλλες 1992, Μιλᾶνο 1993, Ἀσσίζη 1994 καὶ 2002, Βατικανὸ 1999) ταιριάζει ἀπόλυτα μὲ τὴν παρέλαση τῶν «μυστῶν» στὶς μασονικὲς τελετές, ὅπου ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, τίθεται στὴν ἴδια θέση μὲ ἄλλους ἱδρυτὲς θρησκειῶν, ὡς ἕνας ἁπλὸς μεγάλος «μύστης» ;

(στ) Γιατὶ στὴ φρασεολογία καὶ τὰ γραπτὰ ἐπιφανῶν οἰκουμενιστῶν, ὅπως τῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρα καὶ Βαρθολομαίου, βρίσκουμε τόσο προφανὴ ὑποτίμηση τῶν δογματικῶν θεολογικῶν διαφορῶν καὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, σὰν αἰτίας μίσους, καὶ τὴν ὑπερτίμηση μιᾶς ἀπροϋπόθετης «ἀγάπης», δηλαδὴ ἕνα μοτίβο ἀντίθεσης μεταξὺ ἀλήθειας καὶ ἀγάπης, ποὺ ἀπαντᾶμε συχνὰ στὰ ἔργα τῆς Ἀλίκης Μπέηλυ καὶ ἄλλων μορφῶν τῆς Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας καὶ τῆς μετεξέλιξής της, τοῦ New Age (γιὰ τὴν «κακὴ θεολογία» καὶ τὴν «καλὴ ἀγάπη») ;  Μήπως κάποιοι ἱεράρχες μας ἔχουν μορφωθεῖ σὲ εἰδικοὺς «Συλλόγους» μὲ μαθήματα τῆς κοσμοθεωρίας τῶν Θεοσοφιστῶν, ἀφοῦ τελευταία ἀποδείχθηκε ὅτι Ἕλενα Μπλαβάτσκυ διάβαζε μέχρι καί... ὁ Elvis Presley ;

Πάνω στὴ γραμμὴ αὐτὴ ἡ κ. Ἀντωνιάδου, ἂν ἐργαστεῖ εὐσυνείδητα, θὰ βρεῖ στοιχεῖα συσχετισμοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν Ταγμάτων τῆς Μασονίας, πολὺ περισσότερα ἀπ' ὅσα δῆθεν συνδέουν τὸν φονταμενταλισμὸ τῆς Ἀμερικῆς μὲ τὰ «τάγματα» τοῦ σύγχρονου «νεο-συντηρητισμοῦ». Καὶ δὲν ἐννοοῦμε βέβαια ὅτι οἱ οἰκουμενιστὲς εἶναι Μασόνοι, ἀλλ΄ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ρίχνει νερὸ στὸ «νερόμυλο» τοῦ συγκρητισμοῦ τῆς Μασονίας γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ὁμογενοποίηση τῶν λαῶν τῆς γῆς.

Ἐνῶ τελείωνε ἡ ἑτοιμασία αὐτοῦ τοῦ κειμένου μαθεύτηκε ἡ ἐπίθεση (ὀρθοδόξων «κλασσικῶν» μὴ «νεο-συντηρητικῶν») ρασοφόρων μπράβων ὑπὸ τὸν Ἐπίσκοπο πρώην Ἐρζεγοβίνης κ. Ἀθανάσιο Γιέβτιτς ἐναντίον τοῦ Ὁμολογητοῦ Ἐπισκόπου Κοσσυφοπεδίου, κ. Ἀρτεμίου Ραντοσλιάβλεβιτς, μὲ ταυτόχρονη κατάληψη τόσο τῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ κ. Ἀρτεμίου ὅσο καὶ τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ντέτσανι, μὲ ἄμεση διακοπὴ λειτουργίας τῆς κύριας Ἱστοσελίδας του καὶ τῆς ἐφεδρικῆς, τὸν περιορισμὸ του σὲ Μοναστήρι καὶ τὸν ὑποχρεωτικὸ περιορισμὸ τῶν Μοναζουσῶν τῆς Γκρατσάνιτσα ἐντὸς τῆς Μονῆς τους.

κ. Ἀρτέμιος εἶχε μεταφράσει καὶ διανείμει στὰ σερβικὰ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», παλιότερα εἶχε σχεδὸν πείσει τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. καὶ εἶχε ἐπικρίνει γραπτὰ θεολογικὲς καινοτομίες (τῆς γραμμῆς τοῦ λατινόφρονα Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰω. Ζηζιούλα) στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Βελιγραδίου.

 Θὰ εὐρεθεῖ δημοσιογράφος, «πολλαπλασιαστὴς γνώμης», νὰ περιγράψει εἰδησεογραφικὰ καὶ νὰ κρίνει ἐκκλησιολογικὰ τὰ τεκμηριωμένα κατορθώματα τῶν «Ταγμάτων τῶν προοδευτικῶν νεο-Ουστάσι» τοῦ κ. Ἀθανασίου Γιέβτιτς ἢ ἡ «εὐθυγράμμιση» τῶν Media μὲ τὴν ἐπιβολὴ σιωπῆς ἀπὸ τὸ οἰκουμενιστικὸ Φανάρι πάνω στὶς μειοψηφίες εἶναι βαθιὰ χαραγμένη «μὲ τρίγωνο καὶ μὲ διαβήτη»;

ναμένουμε τὴν ἀλήθεια, κ. Ἀντωνιάδου ...

Νεμέσιος

 

Δ´

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ

  «Περίεργες συμπτώσεις», ἁπλῶς γιὰ νὰ προβληματιστοῦμε ...

  Α. Ἡ σχέση Μασονίας καὶ  Θεοσοφικῆς Ἑταιρείας

«Ἐκ τῶν ὑφισταμένων σήμερον γνωστῶν μυσταγωγικῶν ὀργανώσεων ἐκτὸς τοῦ Τεκτονισμοῦ ἀξία προσοχῆς εἶναι ἡ παγκόσμιος ἐπίσης τοιαύτη, ἡ λεγομένη Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία ἐργαζομένη ἐπωφελῶς ὑπὲρ τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς ὁποίας τὰ πολυπληθῆ ἀνὰ πᾶσαν τὴν ὑφήλιον μέλη καλοῦνται Θεόσοφοι ἢ Θεοσοφισταὶ καὶ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν Θεοσοφίαν, ἀπόκρυφον ἐπιστήμην ἐν πολλοῖς, ὡς θὰ ἴδωμεν, ἔχουσαν σχέσιν μὲ τὸν Τεκτονισμόν». (Τεκτονικὸν Δελτίον «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ», ἔτος 1924, σ. 373, στὸ τοῦ Ν. Στ. Ψαρουδάκη, Στὰ ἄδυτα τῆς Μασονίας, «Ὀρθόδοξο Μέτωπο», Μαρούσι 1995, σ. 739).

 

Β. Ἡ Μασονία καὶ ὁ ἀναμενόμενος «διδάσκαλος»

Τὸ Μασονικὸ «Τάγμα τοῦ Ἀστέρος τῆς Ἀνατολῆς» τῆς Ἀθήνας, ἐκδίδει τὸ 1926 τὸ βιβλίο τῶν ἡγετῶν τῆς Θεοσοφίας, ἑνὸς Ληντμπῆτερ καὶ τῆς Ἄννας Μπεζάντ, περὶ τῆς ἔλευσης ἑνὸς παγκόσμιου διδάσκαλου καὶ ἀρχηγοῦ ὅλων τῶν θρησκειῶν· Ἡ ἔλευσις τοῦ Μεγάλου Ἐκπαιδευτοῦ· Ἀποσπάσματα Ἔργων τοῦ C.W. Leadbeater καὶ τῆς Annie Besant, συλλεγέντων ὑπὸ M.E. Rocke, Ἀθῆναι 1926 (στὸ τοῦ Ν. Στ. Ψαρουδάκη, Στὰ ἄδυτα τῆς Μασονίας, «Ὀρθόδοξο Μέτωπο», Μαρούσι 1995, σ. 740-746)

 

Γ. Ἡ θρησκευτικὴ ἀνεκτικότητα καὶ  ἰσοπέδωση

μέσα στὴ  λατρεία τῆς Μασονίας

Στὸ τυπικὸ μύησης ἑνὸς Μασόνου στὸν 32ο Βαθμὸ τοῦ ἀρχαίου καὶ ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τυπικοῦ (§2, Μύησις), ὁ μυούμενος λαβαίνει συμβουλὲς ἀπὸ προϊσταμένους του Μασόνους, ποὺ ὑποδύονται θρησκευτικὲς μορφές, κατὰ σειρὰ τὸν Κομφούκιο, τὸν Ζωροάστρη, τὸν Γκοτάμα Βούδδα, τὸν Μωϋσή, τὸν Ἑρμῆ τὸν Τρισμέγιστο, τὸν Πλάτωνα, τὸν Ἰησοῦ τὸν Ναζωραῖο, τὸν Μωάμεθ καὶ «Ἐκεῖνον τῆς Αὔριον» (... τὸν Ἀντίχριστο;). Μία ἀπὸ τὶς συμβουλὲς στὸν μυούμενο Μασόνο τοῦ 32ου εἶναι : «Ἐστὲ ἀνεκτικοί· καμμία [θρησκεία] δὲν μπορεῖ νὰ καθορίσῃ τὸν Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος [Μ.Α.Τ.Σ.]». Βλ. ὅπ. παρ., σσ. 509-512. Ἡ τελευταία συμβουλὴ πόσο μοιάζει μὲ τὴ διαπίστωση τῶν κειμένων τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (2006), ὅτι : «Ὅλες οἱ θεολογικές μας ἀντιλήψεις σὲ τελικὴ ἀνάλυση δὲν ξεπερνοῦν τὰ ὅρια τῆς δικῆς μας ἐμπειρίας καὶ δὲν μποροῦν νὰ παρακολουθήσουν τὸ εὖρος τοῦ ἔργου τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ κόσμου».

 

Δ. Τὸ μασονικὸ σύνθημα τῆς Γαλλικῆς Ἐπανάστασης στὴν ὑπηρεσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Στὴν ἀπάντησή του σὲ ἐμπιστευτικὸ μήνυμα τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα τὸ 1959, ὁ Πάπας Ἰωάννης ΚΓ΄ ἀποκαλύπτει τὶς προθέσεις τοῦ Βατικανοῦ ἐν ὄψει τῆς Β ' Βατικανῆς Συνόδου ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ξεκινήσει τὶς ἐργασίες της. «Σκοπὸς τῆς νέας Συνόδου εἶναι ἡ ἐπανένωσις τῆς Ἐκκλησίας» δηλώνει στὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ συμφωνοῦν ἀπὸ κοινοῦ ὅτι ἡ «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν» πρέπει νὰ στηριχθεῖ στὶς ἀρχὲς τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως (βλ.σχ. Γ. Μαλούχου, Ἐγὼ ὁ Ἰάκωβος). «Ἐὰν δὲν ἐπικρατήσῃ τὸ σύνθημα τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως: ἐλευθερία, ἰσότης, ἀδελφότης, οὔτε εἰρήνη θὰ ὑπάρξῃ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, οὔτε ἕνωσις μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν» (Καθηγητοῦ Δ. Τσάκωνα, Ἀθηναγόρας ὁ Οἰκουμενικὸς τῶν Νέων Ἰδεῶν, σελ. 95).

 

Ε. Ἡ μομφὴ κατὰ τῶν δογμάτων καὶ τῆς θεολογίας

καὶ ὁ τονισμὸς τῆς «ἀγάπης».

Γιὰ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα «... ὑπάρχουν δύο δρόμοι : Ὁ Θεολογικὸς Διάλογος. Καὶ ἔχομεν τοὺς θεολόγους ἑκατέρωθεν, οἱ ὁποῖοι μελετοῦν τὸ ζήτημα τῆς ἐπανόδου εἰς τὰ παλαιά. Καὶ ἐπειδὴ δὲν ἔχω πολλὲς ἐλπίδες ἀπὸ τὸν θεολογικὸν διάλογον ... δι' αὐτὸ ἐγὼ προτιμῶ τὸν διάλογον τῆς ἀγάπης. νὰ ἀγαπηθοῦμε ... Γι' αὐτὸ λοιπὸν προσπαθοῦμε νὰ ἔχωμεν καὶ θεολόγους μαζί, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός, τοῦ Παγχριστιανισμοῦ. Καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός, θὰ ἔλθῃ μίαν ἡμέραν τὸ ὄνειρόν μας τῆς Πανανθρωπότητος» (Ἡ προσλαλιὰ τοῦ Ἀθηναγόρου, Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, Οἱ διάλογοι χωρὶς προσωπεῖον, σ. 5.)

Πέραν τοῦ καθαρὰ θεοσοφικοῦ ὅρου «πανανθρωπότητα» στὰ λόγια τοῦ Μασόνου Ἀθηναγόρα, πόσο μοιάζει αὐτὸ μὲ τὴ διαπίστωση τῆς ἀποκρυφίστριας καὶ θεοσοφίστριας Ἀλίκης Μπέηλυ, ὅτι: «Ἡ ἱστορία τῶν χριστιανικῶν ἐθνῶν καὶ τῆς χριστιανικῆς ἐκκλησίας εἶναι ἱστορία μιᾶς ἐπιθετικῆς στρατεύσεως - τὸ τελευταῖο ἐπιθυμητὸ ἀπὸ τὸν Χριστὸ πρᾶγμα, ὅταν ἐπεδίωκε νὰ ἱδρύσῃ τὴν ἐκκλησία ἐπὶ γῆς ... Ἡ ἐκκλησία σήμερα εἶναι ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ λίθος τῆς θεολογίας ἔχει κυλισθεῖ ἔμπροσθεν τῆς θύρας τοῦ μνημείου ... Ὁ θεὸς ἐργάζεται μὲ πολλοὺς τρόπους, μέσω πολλῶν πίστεων καὶ θρησκευτικῶν φορέων· αὐτὸς εἶναι ἕνας λόγος γιὰ τὴν ἐξάλειψη τῶν μὴ ἀπαραιτήτων διδασκαλιῶν. Μὲ τὸν τονισμὸ τῶν οὐσιαστικῶν καὶ μὲ τὴν ἕνωσή τους, θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ πληρότης τῆς ἀληθείας. Αυτὸ θὰ τὸ κάνει ἡ θρησκεία τοῦ νέου κόσμου καὶ ἡ ἐφαρμογή της θὰ προχωρήσει τάχιστα, μετὰ τὴν ἐπανεμφάνιση τοῦ Χριστοῦ» (Ἀλίκη Μπέηλυ, Ἡ ἐπανεμφάνιση τοῦ Χριστοῦ, κεφ. 5ο: Οἱ διδασκαλίες τοῦ Χριστοῦ καὶ κεφ. 6ο : Ἡ θρησκεία τοῦ Νέου Κόσμου).

 



  


active³ 5.0 · IPS κατασκευή ιστοσελίδων · Όροι χρήσης